Felieton

Kiedy przyjdzie najostatniejszy z ostatnich i najostateczniejszy z ostatecznych dni, kiedy już nie będzie miało znaczenia, czy wtedy to ja się spóźniłam, czy Ty za wcześnie wyszedłeś. Wtedy wszystko Ci opowiem, obiecuję. Na razie nie mogę dać Ci nic oprócz tej obietnicy. Tylko, żebyśmy się dobrze zrozumieli: nic nie stoi …

Nie pamiętam, kiedy po raz pierwszy nocowałam poza domem. Kiedykolwiek to było, było okupione moim wielkim lękiem i oporem. Od samego początku bałam się ciemności, bałam się w ogóle nocy. Szkoda, że dopiero w liceum poznałam Karla Jaspersa, bo w dzieciństwie mógłby mi wiele rzeczy wytłumaczyć. Kiedyś wymyśliłam nawet, że …

Miłość zaczyna się wtedy, kiedy oprócz tych wszystkich cudownych, przepięknych rzeczy nagle patrzymy na kogoś i widzimy: tutaj nędza, tam nędza, tam jakaś słabość, tutaj jakiś egoizm, tu coś totalnie nie gra, tam w ogóle jest coś, z czym nie wiem jak żyć. I w momencie kiedy w nas powstaje …

Początek października, ławka pod Pałacem Kultury. Rano znowu rzucałam z bezsilności gąbkami do naczyń. Jest pochmurno, a ja siedzę w okularach przeciwsłonecznych, żeby nie było widać sinych oczu. Miętolę w rękach jakiś skrawek chusteczki, którą znalazłam w torebce. Tonący skrawka się chwyta. – Halo? – Kasia, czemu ty płaczesz? – …

Odkąd opublikowałam Moje ulubione gatunki ludzi (które zresztą czyta się chętnie, jak widzę), mam wielką ochotę napisać część drugą: rodzaje ludzi, których nie cierpię. Póki jednak tekst ten nie jest jeszcze skończony, zdradzę Wam mały spoiler. Nienawidzę ludzi, którzy mówią: „W pustyni i puszczy to wspaniały przykład powieści postkolonialnej”. Fuck …

Jest noc, ostatnia noc tego roku. Za parę minut zmieni się data. Stoję przy oknie w moim maleńkim „trzy na trzy z łazienką” pokoju jednoosobowym na ósmym piętrze akademika. Stoję i patrzę na pierwsze wybuchy fajerwerków nad miastem Strasburg. Obok mnie stoi K., dziewczyna z Polski, którą poznałam podczas zwiedzania …

Nie lubię pisać  Pisanie mnie boli. Zupełnie dosłownie, fizycznie. Nie ma znaczenia jakie to pisanie – recenzja, zapis własnej myśli, esej, praca roczna – za każdym razem sformułowanie w zgrabny sposób treści wypełniającej głowę stanowi wyzwanie. Oczywiście, im jestem starsza, tym jest gorzej. Jestem świadoma coraz większej liczby kryteriów potencjalnej …

Jakiś czas temu zanotowałam sobie pomysł na post pt. „Co to znaczy być człowiekiem z charakterem?”. To pytanie zaprząta mi głowę od naprawdę dawna. Zastanawiam się nad tym, ale stworzenie listy cech składających się na to, co nazywamy potocznie „charakterem” lub decydujących o tym, że określamy kogoś „charakternym”, nie przychodzi …