blog literacki
Znam dwa sposoby, ?eby sprawdzi?, czy mog?abym si? w Tobie zakocha?. Pierwszy: gdy mam ochot? usi??? naprzeciwko i w niesko?czono?? rzuca? kolejne tematy, pytaj?c Ci? “a co Ty o tym my?lisz?”.
Taco Hemingway nagra? now? piosenk?. Chleb jest coraz dro?szy. Moi znajomi si? pok?ócili. A co Ty o tym my?lisz?
Drugi: gdy mam ochot? dotyka? Ci? po twarzy.
1. Przyjaciele s? wszystkim.
2. ?ycie si? ko?czy i zaczyna wiele razy w ci?gu ?ycia.
3. Czasem jest tak, ?e si? czyta ksi??k? za ksi??k?, a czasem nic przez pó? roku i te? git.
4. Moja postawa wobec ?wiata na ten moment ?ycia wyra?a si? w s?owie: “ok”. W stylu takiej lu?nej rozmowy, ?e: jeste? na tak? jestem na ok.
Jakby mnie kto? wyrwa? z korzeniami – mówi? do pani Marty, gdy pyta, jak si? teraz czuj?.
To bardzo cielesny, bardzo konkretny stan. Mam wra?enie, ?e nie jestem w stanie chodzi? prosto, ?e mam usztywnione kolana. Zamiast je zgina?, z ka?dym krokiem zataczam stopami dziwne, pijane kr?gi – jakbym by?a wielkoformatowym cyrklem.
Jakbym nie mia?a nic w ?rodku – dodaj?. A pani Marta – a mo?e to ju? mi si? przy?ni?o – rozcina mi brzuch i ?mieje si?, ?e przecie? tutaj od dawna by?y ju? tylko stare gazety.
Moja stara jest fanatyczk? czytania. Ca?e mieszkanie zawalone ksi??kami. Najgorzej… A, nie, to jednak nie tak by?o. Na pocz?tku tego roku zacz??am nagrywa? filmiki o …
Kiedy? mia?am w g?owie inne przekonania ni? teraz. My?l?, ?e w pewnym okresie moje pogl?dy mo?na by nazwa? “nijakie skr?caj?ce w prawo”. By? nawet czas, gdy nazywa?am siebie imieniem, w które wówczas naprawd? wierzy?am, a które dzisiaj ?amie mi serce i pluje wstydem – a p o l i t y c z n a. Na takie jak ja wymy?lono jednak dawno temu du?o lepsze okre?lenie: m?oda i g?upia. Kiedy? by?am m?oda i g?upia.
Z tytu?ami, zgrabnymi, nazywaj?cymi rzeczy i ludzi po imionach has?ami, mam relacj? trudn? i niewdzi?czn?. Czu?am to ju? w szkole, zazdroszcz?c J?drzejowi, gdy na pierwszej lekcji zapoznawczej w liceum, podczas rundy wstydu znanej powszechnie jako niesprawiedliwa gra pt. “przedstaw si? i powiedz co? o sobie”, on bez cienia skr?powania wsta?, odgarn?? z czo?a nieprzyzwoicie zadban? grzyw? i zamrucza?: “mam na imi? J?drzej i trenuj? taniec towarzyski od dziewi?ciu lat”.
Powiedzie?, ?e temat chodzi? po mnie od dawna, to zbyt du?y skrót. Z drugiej strony, powiedzie?, ?e chodzi? po mnie od zawsze – to bana?. Na taki temat nie ma dobrego momentu, bo ka?dy moment jest równie dobry. Natr?tna my?l w?druje pod skór? jak rak nieborak, droczy si? ze mn? i chocia? nie gryzie, zostawia znak. A jednak ostatnio co? si? sta?o. Kilka drobnych zbiegów okoliczno?ci, par? s?ów, które przypadkiem si? zrymowa?y i prosz?: znowu nie mog?am w nocy spa?.
Wybra?am si? z przyjació?k? na naprawd? d?ugi spacer. By?o ciep?o, cho? pó?no. Wyruszy?y?my wieczorem, za cel obieraj?c krótki przemarsz po osiedlu. Dzie? wcze?niej zadzwoni?am do niej z pro?b? o spotkanie. Znalaz?am si? w dziwnym momencie, troch? nie wyrabia?am si? z my?lami. Mia?am za sob? ?wie?o odbyt? podró? poci?giem, podczas której inwazja rozkmin by?a tak silna i m?cz?ca, ?e przed krzyczeniem na ca?e gard?o powstrzymywa?a mnie tylko plakietka na oknie, przypominaj?ca przytomnie: “strefa ciszy”.
Umówmy si?, ?e ten tekst b?dzie jak stawianie tarota na YouTube. Albo jak przepowiednia ma?ej cyganki w Kazimierzu. Umówmy si?, ?e b?dzie tym, co potrzebujesz us?ysze?: dok?adnie Ty i dok?adnie dzisiaj.
Szwenda?am si? ostatnio po mieszkaniu i czego? mi si? chcia?o. Ani piciu, ani siku, czego? bardziej. A ?e z rzeczy mi znanych najbardziej bardziej jest poezja – posz?am w to na pe?nej.