Felieton

Powiedzieć, że temat chodził po mnie od dawna, to zbyt duży skrót. Z drugiej strony, powiedzieć, że chodził po mnie od zawsze – to banał. Na taki temat nie ma dobrego momentu, bo każdy moment jest równie dobry. Natrętna myśl wędruje pod skórą jak rak nieborak, droczy się ze mną i chociaż nie gryzie, zostawia znak. A jednak ostatnio coś się stało. Kilka drobnych zbiegów okoliczności, parę słów, które przypadkiem się zrymowały i proszę: znowu nie mogłam w nocy spać.

WybraÅ‚am siÄ™ z przyjaciółkÄ… na naprawdÄ™ dÅ‚ugi spacer. ByÅ‚o ciepÅ‚o, choć późno. WyruszyÅ‚yÅ›my wieczorem, za cel obierajÄ…c krótki przemarsz po osiedlu. DzieÅ„ wczeÅ›niej zadzwoniÅ‚am do niej z proÅ›bÄ… o spotkanie. ZnalazÅ‚am siÄ™ w dziwnym momencie, trochÄ™ nie wyrabiaÅ‚am siÄ™ z myÅ›lami. MiaÅ‚am za sobÄ… Å›wieżo odbytÄ… podróż pociÄ…giem, podczas której inwazja rozkmin byÅ‚a tak silna i mÄ™czÄ…ca, że przed krzyczeniem na caÅ‚e gardÅ‚o powstrzymywaÅ‚a mnie tylko plakietka na oknie, przypominajÄ…ca przytomnie: „strefa ciszy”. 

Na Mo?cie Gda?skim kto? napisa?: DUPA. A trzeba wiedzie?, ?e to nie jest nic ?atwego wspi?? si? na zewn?trzn? stron? mostu, utrzyma? równowag?, nie spa?? i si? nie zabi?. A co dopiero utrzyma? si? tam na górze i siedz?c okrakiem (tak to sobie wyobra?am, rura wygl?da mi na dosy? ?lisk?), wysprejowa? napis. Mo?na by pomy?le?, ?e cz?owiek, który porwa? si? na ca?y ten wysi?ek, dosi?gn?? niedosi?galnego, czu?by presj? pozostawienia po sobie czego? wznios?ego, niepowtarzalnego znaku w?asnej obecno?ci na tym szczycie marze?, ewentualnie: pami?tki sobotniej nocy. Cz?owiek pretensjonalnie wykszta?cony móg?by wykorzysta? t? okazj? do przypomnienia szerszej publiczno?ci nazwiska nies?usznie zapomnianego filozofa. …

Mia?am pi?? lat. Tata zabra? mnie i mojego brata na wyst?p Davida Copperfielda w Pa?acu Kultury. By?o super, bo pierwszy raz jecha?am wtedy metrem i min??am na ulicy prawdziwego Tomasza Kammela. Moje wycieczki do Warszawy nie by?y ju? nigdy potem a? tak zachwycaj?ce. W czasach liceum czasami je?dzi?am w weekendy do warszawskich teatrów, ale tamte, najcz??ciej samotne, podró?e poci?gami kojarz? mi si? dzisiaj przede wszystkim z ogromnym stresem, od?wie?aniem co dwie minuty mapy google i obsesyjnymi my?lami: „je?li spektakl sko?czy si? za pó? godziny, to zd??? jeszcze na dzienny autobus… ok, teraz je?li sko?czy si? za pi?tna?cie minut, to szybko …

Spotkali si? w pustej cukierni.  Cukiernie rano s? puste  i puste jest serce dziewcz?ce,  gdy je rozpacz wype?nia, nic wi?cej.  Julian Tuwim Nie lubi? szarlotki, ale czasem mam ochot?.  Katarzyna Sieka?ska * Kiedy my?l?: „dro?d?ówka”, widz? okr?g?y nierówno wypieczony, pulchny brzeg z dziurk? w ?rodku. Dziurk? z jasno?ó?tym s?odkim serem. Jasne, s? te? inne dro?d?ówki. Ale ?aden inny rodzaj nie sprawia, ?e chce mi si? p?aka? i wsi??? w pierwszy tramwaj na D?bie. Odk?d pami?tam, moim ulubionym ciastkiem cukiernianym by? tzw. ziemniaczek. Ziemniaczek to ma?a kulka z ciasta, w kakaowym kolorze, obtoczona we wiórkach kokosowych albo drobnych orzeszkach. Z kapk? …

Kraków, Warszawa, Kielce. Czasami nawet Zakopane. Wszystko jedno, który to rok. Niewa?ne, co to za dzie?, niewa?ne, jaka okazja. Najpierw mam kilka, pó?niej kilkana?cie, w ko?cu dwadzie?cia kilka lat. Zmieniaj? si? pory roku, zmienia si? moja waga i wzrost, zmieniaj? si? ch?opcy, których przyprowadzam do domu. Nie zmienia si? tylko jedno. Jedno jedyne pytanie. „Mamo, czy masz po?yczy? jakie? rajstopy?!”. Widzia?am kiedy? fotografi? pierwszej strony pewnej ksi??ki. Niezgrabne odr?czne pismo uk?ada?o si? w dedykacj?. „Nie jest ?atwo napisa? co? w?asnej matce – Marek H?asko”. Nie jest ?atwo napisa? co? w?asnej matce, o wiele ?atwiej jest co? napisa? w?asnemu ojcu. Ojciec …

W moim doros?ym ?yciu podj??am do tej pory dwie m?dre decyzje. Adoptowa?am psa i przesta?am pi? mleko. Jak to si? sta?o, ?e tylko dwie? Jak to si? sta?o, ?e akurat te? Kiedy ostatniego dnia stycznia podpisa?am umow? adopcyjn? w schronisku i zapakowa?am Dumk? do samochodu, wiedzia?am, ?e to jest decyzja na zawsze. Kasia i Dumka. Dopóki ?. nas nie roz??czy. A po mleku robi mi si? niedobrze. Jak mawia mój dziadek: „jedna rzecz dziennie”. Codziennie staram si? zrobi? dobrze cho?by jedn? rzecz. Codziennie staram si? dobrze wybiera?. Niestety, codziennie staram si? od nowa. Ile razy odstawia?am s?odycze na bok i …

Kiedy Dumka znikn??a, nie my?la?am o tym, czy si? znajdzie. W du?ym mie?cie, w dobie internetu, setek znajomych na facebooku, grup on-line i cywilizowanych schronisk dla zwierz?t psy raczej nie gin?. Znajduj? si?, czasem po tygodniu czy dwóch, ale si? znajduj?. Nie ba?am si? tego, ?e jej nie znajdziemy. Ba?am si? tylko tego obrzydliwego czekania, a? to si? stanie. Cztery lata temu w Indiach razem z mam? i siostr? uciek?y?my porywaczom turystek, szturmuj?c si?? niezbyt solidne drzwi „taksówki” prowadzonej przez na?panego hindusa, który teoretycznie mia? nas dowie?? na lotnisko. Kierowca najpierw przewióz? nas dooko?a miasta, a potem nagle skr?ci? w …